Motokuryelik uzun yıllardır az tehlikeli işler statüsünde yer alıyordu. Biz bu yıl başvurumuzu yaparak mesleğimizin çok tehlikeli işler sınıfına alınmasını talep ettik. Bu düzenleme bir adım ama biz kuryeler çok tehlikeli işler sınıfında değerlendirilmek istiyoruz. Çünkü bu statü hem erken emeklilik hem de işçi sağlığı ve iş güvenliği kurallarının daha sıkı uygulanması açısından çok önemli.

Kuryeler trafikte çok kural hatasına sürükleniyor. Bunun temelinde maaşsız, paket başı primle çalışma modeli ve eğitim eksikliği var. Yeterlilik belgesi zorunluluğu, hem önyargıların kırılması hem de güvenli sürüş açısından önem taşıyor.

Araçların giremediği köylere motosikletlerle gıda, su, tıbbi malzeme taşıdık. Hatta acil ameliyat için gerekli bir malzeme yüz kilometre uzaktan kuryeler tarafından hastaneye ulaştırıldı. Bu deneyimi raporlaştırdık ve deprem bölgesinde kuryelerin rolünü tartışmaya açtık. İtfaiye ve orman işçilerine su, göz damlası, maske gibi ihtiyaç malzemeleri taşıdık. Bu deneyimleri de raporlaştırarak ilgili kurumlarla paylaştık. Şu anda çeşitli illerde orman yangınlarına dair acil müdahale ekiplerimiz kurulmaya başlandı. Motosikletlerimiz bizim üretim aracımız ama aynı zamanda afet mücadelesinde bir dayanışma aracı. Kuryeler mesailerinden feragat ederek yangın ve deprem bölgelerine gidiyor. Çoğu zaman ihtiyaç malzemelerini de kendi cebimizden karşılıyoruz. Çağrımız şudur: Bizi ülke afet planına dahil edin, eğitim verin, organize şekilde görev alalım.

Türkiye’de 6,3 milyon motosiklet var. Trafik kanunu ise 1984’ten kalma. O dönem birkaç yüz bin motosiklet vardı. Bugünse yüz binlerce motokurye sahada. Trafik kanunu motokurye gerçeğine göre güncellenmeli. Hem şirketler hem müşteriler hem de biz kuryeler ortak bir çözümde buluşmalıyız. Trafiği de, hayatı da, afetlerde dayanışmayı da birlikte paylaşmalıyız. Vatandaşlarımız trafikte bizi gördüklerinde yalnızca sorun değil, dayanışmanın bir parçası olduğumuzu da hatırlasınlar.